Υποστήριξη πελατών: info@e-agyra.gr +30210 2693800-4
Greek English

Καλάθι Αγορών

0 προϊόν(τα) - 0,00€
Τα καλάθι αγορών σας είναι άδειο!

Στην καθημερινότητα του Χρήστου Δασκαλάκη

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ

 

Πρωτοδιάβασες τα παραμύθια μας...

Μεγάλωσες αγαπώντας την κλασική λογοτεχνία μας...

Σε ταξίδεψε η ελληνική και ξένη πεζογραφία μας...

Και τώρα τα παιδιά σου κρατούν στα χέρια τους τη συνέχειά μας!

Σ' ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σου!

sideblock

FACEBOOK BOX

sideblock
από System Administrator | Καταχωρήθηκε στην ΤΟ BLOG ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ | 1 σχόλιο/α. | 1360 εμφανίσεις αυτής της δημοσίευσης

Στην καθημερινότητα του Χρήστου Δασκαλάκη.

Οι περισσότεροι από εμάς, διανύουμε τις ημέρες του «εγκλεισμού» έχοντας για συντροφιά ένα βιβλίο. Πως όμως περνάει τις ημέρες του ένας άνθρωπος που γράφει ο ίδιος βιβλία; Και πόσο μάλλον ένας συγγραφέας που έχει  αφιερώσει ένα ολόκληρο παραμύθι του στην έννοια του «εγκλεισμού» και στην αξία της ελευθερίας. Ο Χρήστος Δασκαλάκης απαντάει από το σπίτι σε 10 ερωτήσεις και μοιράζεται μαζί μας,γραπτώς, κομμάτια της καθημερινότητάς του.

Ένας συγγραφέας «κλεισμένος» στο σπίτι, προτιμάει να διαβάζει ή να γράφει;

Τις πρώτες πέντε ημέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα από τα δύο. Θαρρείς και δεν είχα καμία σχέση με τις λέξεις. Τελικά, τη «μάχη» κέρδισε το διάβασμα. Μέσα σε 25 μέρες έχω ολοκληρώσει δύο βιβλία ενηλίκων, τώρα είμαι στο τρίτο, και έχω επίσης απολαύσει πέντε παραμύθιαΕλλήνων και ξένων συναδέλφων.

Πως περνάει η καθημερινότητα σας μέσα στο σπίτι;

Ανεξάρτητα με το τι ώρα θα ξυπνήσω, ξέρω ότι κάθε μέρα στις 11 το πρωί και στις επτά το απόγευμα έχω βιντεοκλήση με δύο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα. Στη συνέχεια θα μαγειρέψω, (νομίζω δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά την κουζίνα μου τόσο πολύ). Το μεσημέρι, μετά το φαγητό, θα δω σίγουρα κάποια ταινία και μετά είτε θα γράψω είτε θα διαβάσω. Το απόγευμα θα μιλήσω στο τηλέφωνο με φίλους μου, θα απαντήσω σε μηνύματα αναγνωστών στη σελίδα μου, θα ενημερωθώ από την τηλεόραση για τις τρέχουσες εξελίξεις και θα καταλήξω στον καναπέ για τη δεύτερη βιντεοκλήση της ημέρας. Το βράδυ θα με βρει με ήρεμη μουσική και ένα βιβλίο στο χέρι.

Αυτή η περίοδος εγκλεισμού, βοηθάει τη φαντασία να ταξιδέψει; Υπάρχει χώρος για όνειρα ή είναι και αυτά εγκλωβισμένα μαζί με εμάς;

Θα έλεγα και εδώ πως τις πρώτες ημέρες όλα έμοιαζαν περίεργα. Προσωπικά, δεν είχα διάθεση για όνειρα και μελλοντικά πλάνα. Σιγά σιγά όμως θαρρείς και επέστρεφε η επιθυμία μου για κάτι όμορφο, η επιθυμία μου για μερικά ταξίδια του μυαλού.  Άρχισα έτσι σταδιακά να αφήνομαι, να ονειρεύομαι, να φαντάζομαι και να οραματίζομαι την επόμενη μέρα.

Υπήρξε στιγμή που φοβηθήκατε για κάτι;

Για εμένα προσωπικά όχι. Φοβήθηκα όπως για την οικογένεια μου.  Κυρίως για τον μπαμπά μου που έχει από καιρό περάσει την όγδοη δεκαετία της ζωής του.

Υπήρξε κάτι που μάθατε καλύτερα για τον εαυτό σας μέσα από όλη αυτήν τη διαδικασία;

Βασικά ένιωσα τυχερός για την «εκπαίδευση υπομονής» που έχω λάβει ως παιδί. Κατάλαβα πόσο χρήσιμη μου φάνηκε τώρα. Κατάλαβα πόσο καλός μαθητής υπήρξα. Και επίσης, συνειδητοποίησα ότι ο «κυνικός» ορθολογισμός μου με έσωσε από τα δύσκολα παιχνίδια του μυαλού, που σε τέτοιες περιπτώσεις στήνουν γιορτή και προσπαθούν να σε παγιδεύσουν.

Τι υπήρξε η δύναμή σας όλες αυτές τις ημέρες;

Οι αναγνώστες και φίλοι μου. Όλοι οι υπέροχοι άνθρωποι που με ακολουθούν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Κάθε μέρα ανταλλάσσουμε τα νέα μας, την καλημέρα και την καληνύχτα μας. Μου στέλνουν φωτογραφίες από τα βιβλία μου, ζωγραφιές των παιδιών τους, τραγούδια, συνταγές, ακόμα και κουλουράκια που προσπαθούν να βρουν τρόπο να φτάσουν μέχρι την πόρτα μου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που εκτιμώ, αυτοί είναι οι Έλληνες που θαυμάζω!

Έχετε γράψει και ένα ολόκληρο παραμύθι για τον εγκλεισμό και την ελευθερία. Και μάλιστα ένα παραμύθι που έχει αγαπηθεί πάρα πολύ.

Ναι! «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι»! Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη ένιωσα ακόμα καλύτερα το νόημα της ιστορίας, ένιωσα καλύτερα τι σημαίνει να ζεις υπό περιορισμό, όπως και η πρωταγωνίστρια του παραμυθιού μας. Να νιώθεις μόνος και να μην μπορείς να δεις τους φίλους και την οικογένεια σου. Να μην μπορείς να βγεις έξω να απολαύσεις την ελευθερία της ζωής σου. Να μένεις «σιωπηλός» και αποκομμένος από όλους.  Για πρώτη φορά ένιωσα πώς είναι να είμαι εγώ φυλακισμένος σε ένα βαζάκι. Και ξέρετε, το ίδιο ένιωσαν και πολλά παιδιά. Έλαβα υπέροχες ζωγραφιές παιδιών όλες αυτές τις μέρες που ζωγράφισαν τη Χιονονιφάδα μέσα στο βαζάκι της, προφανώς νιώθοντας ακόμα πιο έντονα το νόημα του παραμυθιού.

Διακρίνατε κάτι παρήγορο μέσα σε αυτές τις ζωγραφιές;

Ναι! ‘Ένα λουλούδι. Το λουλούδι που φυτεύουν τα παιδιά με τους σπόρους που υπάρχουν στην τελευταία σελίδα του παραμυθιού. Απόδειξηπως, ό,τι και αν συμβεί, όσο κι αν χρειαστεί να μείνουμε κλεισμένοι μες το σπίτι, η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται και πολύ σύντομα θα συνεχίσουμε και εμείς τη δική μας!

Εσείς, πιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα θέλατε να κάνετε όταν τελειώσει αυτή η δοκιμασία;

Σίγουρα το πρώτο πράγμα θα είναι η επιστροφή στο νησί μου. Εκεί που περνάω όλα τα καλοκαίρια μου, δίπλα στην οικογένεια μου, δίπλα στη θάλασσα. Θα είναι η επιστροφή στη δουλειά μου, οι βόλτες, οι αγκαλιές με τους δικούς μου ανθρώπους, κυρίως με τα παιδιά που τόσο μου έχουν λείψει. Για το μέλλον τώρα, αν όλα πάνε καλά μέχρι τότε, θα ήθελα το φθινόπωρο να μπορέσω να πραγματοποιήσω τις παρουσιάσεις του καινούριου μου παραμυθιού που αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας ρωτήσω αν πιστεύετε ότι και αυτή η «ιστορία» που ζούμε θα μπορούσε να έχει ένα όμορφο τέλος, όπως ακριβώς και στα παραμύθια που μας προσφέρετε.

Σε αυτή την περίπτωση, θα ευχόμουν η ζωή να αντιγράψει την τέχνη.   Δυστυχώς όμως, όταν χάνουμε ανθρώπους από δίπλα μας, αυτό δεν μπορεί να είναι ένα όμορφο τέλος. Παρόλα αυτά, η ζωή είναι δίπλα μας και οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας πολεμιστές. Ακόμα κι αν υπήρξαν απώλειες, εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε γιατί πρέπει να παραδώσουμε έναν πιο όμορφο και ασφαλή τόπο στον εαυτό μας και στα παιδιά αυτού του κόσμου. Χρειάζεται να ξέρουμε πως τουλάχιστον προσπαθήσαμε για κάτι…

 

*Από τις εκδόσεις Άγκυρα κυκλοφορούν δύο βιβλία του Χρήστου Δασκαλάκη. «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» σε εικονογράφηση Ντανιέλας Σταματιάδη και το ολοκαίνουριο «Γονεοτροφείο» σε εικονογράφηση Βασίλη Παπατσαρούχα.

Σχόλια (1)

Γράψτε ένα σχόλιο

Το όνομά σας:


Βαθμολογία: Κακό           Καλό

Εισάγετε τον κωδικό στο παρακάτω πλαίσιο:




Το σχόλιό σας: Σημείωση: Η HTML δεν μεταφράζεται!
Copyright 2014-2016 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΚΥΡΑ