Ο Γιάννης Κέφαλος γεννήθηκε σ' ένα μαιευτήριο όπως όλα τα μωρά, ενώ αργότερα έπαιζε στο δρόμο και έτρωγε γαριδάκια, όπως όλα τα παιδιά. Τώρα που μεγάλωσε, αν και περνάει ακόμα την εφηβεία, αποφάσισε να κάνει πράγματα που δεν κάνουν οι άλλοι. Για παράδειγμα, παίρνει το καλαθάκι του και πηγαίνει για πικνίκ μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. [...] Υποστηρίζει πως το δεύτερο βιβλίο του είναι μια φιλότιμη προσπάθεια, όπως και η πρώτη, γιατί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Ζητάει προκαταβολικά συγγνώμη από όποιον δεν είναι του γούστου του. Την άλλη φορά θα τα κάνει καλύτερα ή θα τα κάνει... σαλάτα.