Κάθε φορά που μοιράζομαι για πρώτη φορά το εξώφυλλο ενός καινούριου μου βιβλίου, νιώθω σαν τον γονιό που αφήνει πρώτη μέρα το παιδί του στην πόρτα του σχολείου.
Νιώθω την ίδια εκείνη αγωνία για το αν θα το δεχτούν, αν θα το συμπαθήσουν, αν θα κάνει φίλους, αν θα βρει το χώρο που του αναλογεί ανάμεσα τους…
Όταν σιωπηλά δουλεύεις μόνος σου τα βράδια, διορθώνοντας λάθη, σβήνοντας λέξεις, προσθέτοντας καινούριες, όλα σου παρέχουν μια ασφάλεια, είσαι στο χώρο σου και κανείς δεν ξέρει τις αγωνίες και τους δαίμονες της δικής σου ανασφάλειας.
Μα σαν φτάνει η ώρα που όλα έρχονται στο φώς και το πάζλ συμπληρώνεται, βγαίνεις από το μικρό σου δωμάτιο και ξαφνικά μένεις γυμνός ενώπιον όλων.
Το μόνο που έχεις να δείξεις είναι οι λέξεις και το έργο σου, οι αλήθειες και τα μηνύματα που θες να μοιραστείς με όλον τον κόσμο.
Μόνο που πλέον παύει να είναι κάτι προσωπικό, παύει να είναι το δικό σου βιβλίο. Πλέον είναι το βιβλίων όλων. Είναι το βιβλίων όλων όσων σε στηρίζουν, όσων είναι δίπλα σου, όσων καθημερινά σου αποδεικνύουν ότι είναι εδώ, ίσως επειδή κάτι θετικό βρίσκουν σε εσένα και θέλουν διακριτικά να είναι σύμμαχοι στα όνειρα σου. Και αυτό στις μέρες μας είναι τόσο σπάνιο, τόσο πολύτιμο, τόσο μοναδικό, που νιώθω ευλογημένος για την τιμή να έχω όλους εσάς δίπλα μου, τυχερός που αυτή η παρέα αποτελείται από τόσο σπάνιους και αληθινούς Ανθρώπους.
Η «Χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι» θα είναι κοντά μας σε λίγες ημέρες και ανυπομονώ να την μοιραστώ με όλους όσους δεν έχασαν ποτέ την τρυφερή και αθώα πλευρά του εαυτού τους.
Ίσως τελικά αυτός και να είναι ο λόγος που γράφω παραμύθια. Γράφω ακριβώς αυτό που θα ήθελα να διαβάσω, αυτό που θα μου έδινε δύναμη, αυτό που θα μπορούσε να ξυπνήσει την επιθυμία να γίνω καλύτερος και να μη το βάλω ποτέ κάτω!
Αυτή λοιπόν θα είναι η καινούρια μας ιστορία, σε εικόνες της μοναδικής Ντανιέλας Σταματιάδη, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες από τις αγαπημένες μας Εκδόσεις Άγκυρα, τις εκδόσεις που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, μαζί και τη δική μου. Και εύχομαι να αγαπήσετε αυτήν την ιστορία το ίδιο όσο την αγάπησα και εγώ.
Σας ευχαριστώ για όλα!
Χρήστος.
Σχόλια (0)
Γράψτε ένα σχόλιο
Βαθμολογία: Κακό Καλό
Εισάγετε τον κωδικό στο παρακάτω πλαίσιο: